EUROFER (The European Steel Association) od 2011 roku organizuje tzw. European Steel Day, tj. jednodniową konferencję z udziałem reprezentantów europejskiego przemysłu stalowego, polityków unijnych i wysokich rangą urzędników Komisji Europejskiej, na której dyskutowane są żywotne problemy tego przemysłu. W tym roku European Steel Day odbył się po raz czwarty. Przedstawiciele Instytutu uczestniczą w tej konferencji od początku. W tym roku byli to: Dyrektor Instytutu Adam Schwedler oraz Wojciech Szulc.

Tematem przewodnim tegorocznej konferencji było zachowanie silnego, globalnie konkurencyjnego przemysłu (w tym stalowego) w Europie, obrona Europy przed nieuczciwym handlem oraz zabezpieczenie dostaw konkurencyjnej w skali globalnej energii, przy jednoczesnym spełnieniu w osiągalnym  technicznie i ekonomicznie zakresie ambitnych  celów klimatycznych.

EUROFER z okazji European Steel Day wydał Manifest 2014-18, skierowany do europejczyków, Parlamentu Europejskiego, rządów krajów członkowskich oraz Komisarzy Europejskich, w którym podkreśla, że „stal jest europejska … co zrobić by tak pozostało”. W dokumencie zebrano podstawowe fakty, dotyczące przemysłu stalowego w Europie:

• 350 tys. miejsc pracy w sektorze i 1 500 tys. miejsc pracy w łańcuchu dostaw,
• 500 zakładów produkcyjnych,
• 170 mln ton produkcji rocznie,
• 170 mld € rocznie (1,4 PKB Unii Europejskiej),
• 25% redukcji emisji CO₂ od roku 1990.

Niekorzystnymi zjawiskami w europejskim sektorze stalowym są:

• utrata 15% miejsc pracy od roku 2007,
• spadek produkcji o 20%,
• ceny energii elektrycznej w UE są o 200% wyższe niż w USA,
• ceny gazu ziemnego w UE są o 300% wyższe niż w USA.

Stal wytwarzana w Europie jest podstawą gospodarki europejskiej i jej głównych łańcuchów wartości, takich jak: motoryzacja, budownictwo, budowa maszyn, urządzeń domowych oraz energia wytwarzana przy niskiej emisji CO₂.

Stal wytwarzana w Europie jest niezbędna dla innowacji, efektywnego korzystania z zasobów, ochrony środowiska, zatrudnienia i wzrostu gospodarczego, a tym samym zapewnienia zdolności globalnej konkurencyjności.

W celu utrzymania produkcji stali w Europie niezbędne jest m.in.:

1. Zrównoważenie polityki przemysłowej, energetycznej i klimatycznej UE.
2. Zmniejszenie obciążeń biurokratycznych i wprowadzenie zachęt dla inwestycji przemysłowych.
3. Zapewnienie konkurencyjnych cen energii dla przemysłu stalowego.
4. Wyznaczanie technicznie i ekonomicznie osiągalnych celów klimatycznych dla sektora stalowego.
5. Pilne zreformowanie unijnego systemu handlu emisjami. Ci, którzy osiągają najlepsze wyniki nie powinny mieć żadnych braków darmowych pozwoleń na emisję CO₂ i nie ponosić kosztów emisji CO₂ zawartych w cenie energii elektrycznej. Koszty te muszą być w pełni odliczone.

Ciągle aktualny jest cel wyznaczony przez Komisję Europejską w czerwcu 2013 roku, przy okazji ogłoszenia tzw. „Steel Action Plan”, by w 2020 roku udział przemysłu w tworzeniu PKB UE osiągnął 20% z obecnego poziomu 15,1%.

W styczniu 2014 roku KE ogłosiła komunikat COM(2014) 14/2 „For a European Industrial Renaissance”, w którym ponagla państwa członkowskie, przekonując rządzących do uznania krytycznej wagi przemysłu jako dźwigni wzrostu gospodarki i tworzenia miejsc pracy oraz do priorytetowego traktowania – niezależnie od dziedziny polityki – problemu konkurencyjności przemysłu.

Już w czerwcu 2012 roku The Materials Science and Engineering Expert Committee (MatSEEC), funkcjonujący przy European Science Foundation opublikował dokument “Metallurgy Europe – A Renaissance Programme for 2012-2022; Science Position Paper”. W dokumencie tym autorzy proponują utworzenie programu badawczego “Metallurgy Europe”, finansowanego ze środków KE (np. Horyzont 2020), państwowych instytucji narodowych oraz przemysłu. Szacują, że w ramach programu przez co najmniej 10 lat powinny być prowadzone badania o stałej rocznej kwocie finansowania w wysokości 100 mln €. Uzasadniają to ważnością wyrobów metalowych w życiu społecznym.

W trakcie konferencji Robrecht Himpe, nowy prezydent EUROFER-u, zwrócił się do KE, by ta uznała sektor stalowy jako przemysł strategiczny dla UE (Kallanish Industry News, 20 May 2014). Stwierdził, że mimo wielu sygnałów o renesansie przemysłu w Europie, ciągle widać działania, które przemysł niszczą. Stwierdził, że cele klimatyczno-redukcyjne stawiane przemysłowi muszą być uczciwe, a nie wynikający z wygórowanych ambicji.